Opgroeien met een zus met fysieke en een geestelijke beperking, heeft Robin (Plaisier) op een bijzondere manier gevormd — het al van jongs af aan meekrijgen dat het dagelijkse leven, uitstapjes, vakanties veel aanpassingen behoeft, ook al wensen je ouders dat het ‘zo normaal mogelijk’ gaat. Teleurstellingen maar ook bijzondere ervaringen vormt je als kind.
In 2019 startte Robin met de opleiding Interieurarchitectuur aan de Universiteit van Antwerpen. Gedurende de studie werd haar duidelijk dat er bij het inrichten van gebouwen nog zo veel te winnen is op het gebied van toegankelijkheid en inclusiviteit.
Haar persoonlijke ervaringen heeft Robin meegenomen in verschillende projecten gedurende de opleiding, en werkte ze toe naar een Masterproef waar de combinatie van haar persoonlijke ervaringen, motivatie dat ‘iedereen zich welkom voelt’ en opgedane vakkennis duidelijk naar voren is gekomen.
In juni 2023 heeft ze haar Master afgerond met als onderwerp ‘een thuis voor jongvolwassenen met een beperking’ — een onderzoek naar de concrete vormgeving van een beschermde woonomgeving voor deze specifieke doelgroep en dit op een bestaand gebouw Het Trefpunt – een voormalig schoolgebouw uit 1955 – te Barendrecht.
Met deze Masterproef kwam ze als beste van het studiejaar naar voren en mocht ze (tijdens de proclamatie in september) de aanmoedigingsprijs ‘Interieurarchitectuur in sociale duurzaamheid’ in ontvangst nemen. Een mooie opsteker voor haar zo aan het begin van haar carrière. En een inspiratie voor ons want haar ideeën vertolken precies de sfeer en mogelijkheden die wij voor woonvorm Bela-Vivo voor ogen hebben.
Projecttekst, als inleiding van haar Masterproef
De overgang van adolescent naar jongvolwassen brengt in korte tijd veel veranderingen met zich mee die deze cruciale fase kenmerken. Er moeten beslissingen gemaakt worden over studeren, een baan zoeken, relaties aangaan en samen of op zichzelf wonen. Als ouder gun je je kind hier een zorgeloze overgang van. Voor jongvolwassenen met een fysieke en/of geestelijke beperking, zoals mijn zus, verloopt dit anders. Zij gaan naar de dagbesteding, zijn afhankelijk van een uitkering, krijgen veel zorg en blijven lang thuis wonen of worden in een zorginstelling geplaatst. De ouders wensen het liefst een ‘zo normaal mogelijk’ leven voor hun kinderen. Ze zoeken naar de best aangepaste leefomgeving voor hun kind, maar moeten meestal de keuze maken voor grote zorginstellingen, afgezonderd van de samenleving. Daarom zijn mijn ouders de stichting Bela-Vivo – Esperanto voor ‘mooi leven’ – begonnen. Een kleinschalig wooninitiatief waar zelfredzaamheid, zelfontplooiing en het samenleven met de maatschappij centraal staan. Binnen mijn masterproef focus ik mij op het onderzoek naar de concrete vormgeving van een beschermde woonomgeving voor deze specifieke doelgroep en dit op de bestaande site Het Trefpunt – een voormalig schoolgebouw uit 1955 – te Barendrecht.
Al vanaf de oprichting van Bela-Vivo is het gebouw Het Trefpunt in beeld om verschillende redenen. Het gebouw is vervallen, maar heeft een passende typologie en bevindt zich dicht bij de lokale winkelstraat. Hierdoor zijn de toekomstige bewoners niet geïsoleerd, maar kunnen ze deelnemen aan de samenleving. Het versterken van de relatie tussen maatschappij en beschermde woonomgeving wordt gerealiseerd door het integreren van een openbare koffiebar waar mensen met een beperking op een laagdrempelige manier kunnen werken. De kenmerkende schakeling van de voormalige leslokalen in Het Trefpunt biedt de mogelijkheid tot ruime appartementen die maximale zelfstandigheid stimuleren. De hal van het schoolgebouw dient door zijn centrale ligging als gemeenschappelijke woon-, kook- en eetruimte voor de bewoners. Andere voorzieningen, zoals wasmachines en logeerkamers, worden gebruikt volgens het co-living principe. De huiselijke atmosfeer van de ingrepen staat centraal om van het schoolgebouw een volwaardige woonomgeving te maken en hierbij een alternatief te bieden voor de sfeer van een zorginstelling
Voor de toekomstige bewoners wordt Het Trefpunt hun ‘forever home’, waar ze zich thuis voelen en waar ze in al hun levensfases welkom zijn. Het wordt een beschermde woonomgeving waar grote aandacht is besteed aan de functionaliteit, huiselijkheid en inclusiviteit van de ingrepen. Hierdoor wordt er geleefd met de maatschappij en kunnen alle toekomstige bewoners, en hun ouders, een mooi leven leiden in en met Het Bela-Vivo huis.
